Έτσι θα έρθει η Λαμπρή και η Άνοιξη

Το είχα ακούσει και άλλοτε.

Κόλαση είναι η μοναξιά. Η αδυναμία να συναντηθώ

να κοιτάξω τον άλλο - τον κάθε «άλλο» - μεσ’ στα μάτια.  

Παράδεισος είναι τα βλέμματα που συναντιούνται

το κοίταγμα στο πρόσωπο του άλλου – του κάθε «άλλου».

Να με δει και να τον δω

να κοινωνήσουμε ζωή, βιώματα και εμπειρίες, θύμησες κι ελπίδες.

Κανένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης ή εικονικής πραγματικότητας

δεν βρήκε, ούτε πρόκειται ποτέ να βρει,

εκείνο που αντικαθιστά το ανθρώπινό μας βλέμμα.

Ο Παράδεισος δεν ανακαλύπτεται τεχνητά.

Υπάρχει μονάχα στον κόσμο της Ζωής.

Μέσα του βασιλεύει ο Έρωτας και η Αγάπη, η Αλήθεια και η Ελευθερία

δυνάμεις που ορίζουν το πώς και το γιατί, την αιτία και τον σκοπό.

Παρ’ όλη την αδυναμία των σύγχρονων αλχημιστών

να αντικαταστήσουν τη Ζωή με τις οθόνες των χεριών,

μας έπεισαν πως το χημικό συστατικό του χρυσού

κρύβεται στον ψηφιακό κόσμο της κολάσεως.

Κι ύστερα,

απέστρεψε το βλέμμα του ο Δημιουργός και ταράχθηκαν τα σύμπαντα

η πόρτα του Άδη άνοιξε· η μοναξιά που φανερώθηκε, αβάσταχτη·

το μαρτύριο που έρχεται οδυνηρό.

Μέχρι το Πάσχα έχει σταυρό βαρύ και ανηφόρα.

Με συνεχή παράκληση

να ξαναστρέψει το ζωηφόρο βλέμμα Του, που χωρίς αυτό υπάρχει θάνατος.

Με διαρκή προσμονή

να ξανασυναντηθούν τα δικά μας βλέμματα, του κόσμου της Ζωής.  

Με φιλότιμη προσπάθεια

να γνωρίσουμε το δικό μας πρόσωπο, μακριά από τις οθόνες.

Έτσι θα έρθει η Λαμπρή και η Άνοιξη.

Μονάχα αν την φέρουμε.

Ευάγγελος Θεοδώρου