Πόθο μεγάλο βαστώ στο νου και στη καρδιά
να φυτρώσει ο Σπόρος
- ο Δωριεύς και Ίων συνάμα -
που έφτασε σε με χέρι το χέρι
και στη σπορά τον έσπειρα.
Ο Αγιότατος, ο Πάλευκος
ο Πανάρχαιος και Άμωμος εκείνος Σπόρος.
Για να φυτρώσει
θέλει ύδωρ, χώμα καθαρό
και να ‘ρθει η μουσική,
η Άνοιξη θέλω να πω.
Στο σκοτάδι ετούτο
αν χρειαστεί
μονάχος δύναμαι να την εφέρω
για να γλυκάνει ο καιρός
να καταλαγιάσει ο αγέρας
να ερωτευτούνε της φύσης τα στοιχειά
- χωρίς έρωτα γέννα δεν γεννιέται -
ν’ αναστήσει ο Σπόρος παιδιά.
Πλημμυρίζουν τα μάτια μου
για κείνον τον Ρωμαίικο Σπόρο
και για τούτο το χειμώνα τον βαρύ και ατέλειωτο…
Ευάγγελος Θεοδώρου
