Ο Σπόρος

Πόθο μεγάλο βαστώ στο νου και στη καρδιά

να φυτρώσει ο Σπόρος

- ο Δωριεύς και Ίων συνάμα -

που έφτασε σε με χέρι το χέρι

και στη σπορά τον έσπειρα.

Ο Αγιότατος, ο Πάλευκος

ο Πανάρχαιος και Άμωμος εκείνος Σπόρος.

Για να φυτρώσει

θέλει ύδωρ, χώμα καθαρό

και να ‘ρθει η μουσική,

η Άνοιξη θέλω να πω.

Στο σκοτάδι ετούτο

αν χρειαστεί

μονάχος δύναμαι να την εφέρω

για να γλυκάνει ο καιρός

να καταλαγιάσει ο αγέρας

να ερωτευτούνε της φύσης τα στοιχειά

- χωρίς έρωτα γέννα δεν γεννιέται -

ν’ αναστήσει ο Σπόρος παιδιά.

Πλημμυρίζουν τα μάτια μου

για κείνον τον Ρωμαίικο Σπόρο

και για τούτο το χειμώνα τον βαρύ και ατέλειωτο…

Ευάγγελος Θεοδώρου