Ξένιος λόγος

Δυό κορμιά στεφανωμένα

Ζήσαμε μέσα στις επαναστάσεις άλλων

και γίναμε όλοι ποιητές

τραγουδώντας ένα μακρινό αστέρι,

ή μιαν αγάπη άγνωστη.

Τι μας κάνει όμως ξεχωριστούς;

Είμαστε όλοι η ίδια μοναδικότητα στο άπειρο του κόσμου;

Ή μήπως ξεχωρίζουμε σαν τις νιφάδες του χιονιού;

Είναι αυτό το καινότροπο δέσιμο που δίνεται

όταν δύο άνθρωποι,

άνδρας και γυναίκα,

ενωθούν και γεννήσουν ένα ζευγάρι παπούτσια

που χωράει τα πόδια και των δυό.

Έτσι τελικά,

η πρωτοτυπία του κάθε προσώπου

μπορεί να χωρέσει σε μια σταγόνα νερό

σε δυό κορμιά στεφανωμένα.

Έλα κοντά μου και θα κάνω τη ζωή μου κήπο

με μαργαρίτες και τριαντάφυλλα

για να κάνεις βόλτες όταν πονάς.

  

Θα κάνω τα μάτια μου καθρέφτες

για να αντικρίζεις την ομορφιά που βλέπω

κάθε φορά που αντικρίζω τα μάτια σου.

Κι η καρδιά μου θα μείνει για πάντα γεμάτη

από τη σκέψη σου

από τα διαμάντια που μου χάρισες

αφού κάθε στιγμή από τη ζωή μας

γέμισε σταγόνα σταγόνα 

τον ωκεανό της καρδιάς μου.

Λακωνικός