Ξένιος λόγος

Έμμετρη προσευχή

Δόξα Τω Πατρί και Τω Υιώ και Το Αγίω Πνεύματι,

για τα πόδια που μου έδωσε

να προχωρώ και να βαδίζω.

Και νυν και αεί,

και εις τους αιώνας των αιώνων

να ανεβαίνω

Αμήν.

Πολλές φορές σκέφτομαι αυτή τη καλή απολογία

την επί του φοβερού βήματος Του Χριστού.

Τι θα έχω να αποκριθώ τότε Κύριε

για την αιώνια νεότητα;

Εσύ είπες να γίνουμε σαν τα παιδιά

γιατί σ αυτά ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών.

Και εγώ προσπαθώ ακόμα να μείνω παιδί μέσα μου

μέσα στο χαμό των μεγάλων...

Μακαρίζω όμως εκείνες τις ήρεμες στιγμές

όπου το δάκρυ του αγώνα

αλλά και η μοναξιά

γίνονται γράμματα και λέξεις

που τις συλλαβίζω σα μικρό παιδί

να μείνουν μια αιώνια προσευχή

τυπωμένα στις καρδιές των ανθρώπων 

και στο χαρτί.

Γιατί εσύ Κύριε είσαι παντού...

Στη προσευχή και στη μοναξιά,

στην αγάπη - κυρίως στην αγάπη -

που τσακίζει κάθε τοίχο των δε μπορώ μου.

Πόσα βήματα Θεέ μου πρέπει να κάνω

για να έρθω κοντά σου;

Αλλά και πόσο γλυκύς είναι ο δρόμος

όταν γνωρίζω ότι οδεύω να σε συναντήσω...

Μέσα από τη διαδρομή

θα έχω μάθει φτάνοντας ποιός τελικά είμαι.

Λακωνικός