Καλογερική είναι το σκάψιμο - χάρη
του Έρωτα - κάτω απ’ το λιοπύρι του Ιούλη σε κήπο πετρωμένο, γεμάτο βάτα. Είναι
το ξερίζωμα του ναρκισσισμού που μεγαλώνοντας ο άνθρωπος τον αγκαλιάζει σαν
αγκαλιάζει ο κισσός τον πλάτανο. Θέλει μαστοριά να βγάλεις τον κισσό χωρίς να
πειράξεις το πλατάνι, μαστοριά κι υπομονή. Αν δεν καθίσεις δίπλα σε μάστορα να
μάθεις την τέχνη χάθηκες.
Καλογερική είναι να πιάσεις ν’ ανέβεις
σκάλες κυλιόμενες απ’ την ανάποδη. Αυτές να κατεβαίνουν, εσύ να πολεμάς ν’ ανέβεις.
Δύσκολο πολύ ακόμα και να πιάσεις το πρώτο σκαλοπάτι, σε πετάει έξω. Αν πια
ορθοβαδίσεις, ο πιο μεγάλος κίνδυνος είναι να μένεις συνεχώς στο ίδιο ύψος
χωρίς να ανεβαίνεις. Θέλει να σπρώξεις γερά, να βάλεις δύναμη στα πόδια για να
κερδίσεις μέτρα προς τα πάνω. Μα το πιο δύσκολο, είναι σαν φτάσεις στην κορυφή
της σκάλας να δώσεις ένα πήδο και να πατήσεις σε έδαφος στέρεο, στο Φως. Αν δεν
πατήσεις γερά, σε μια στιγμή μονάχα θα βρεθείς ματωμένος εκεί απ’ όπου ξεκίνησες…
Ευάγγελος Θεοδώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου