Αναπνοές και νερό θα χρειαστεί

Διάλεξα το δρόμο της σιωπής τούτες τις μέρες.

Δεν έχω πάντα κάτι να πω ή δεν θέλω.

Μαχαιρώνω τη σιωπή μονάχα αν πρέπει

απ’ το ‘να κλαδί στο άλλο να πετάξω.

Το ‘πα και στην αρχή ετούτης της προσπάθειας

ζητώ μέσα από το λόγο

να εκφράσω την ανάγκη μου για ελευθερία

κι έτσι πολλές φορές

ο ίδιος ο  λόγος είναι άχρηστος αν θέλεις να ακούσεις.

Μαζί με τη σιωπή και το πάλεμα του εγωισμού.

Του δικού μου, των άλλων, του κόσμου όλου.

Στο μετέωρο σκοινί πάνω από το χάος της αβύσσου μας

το βάρος του εγωισμού

αν το ‘χεις ζυγιάσει στη ζωή

φαντάζει ασήκωτο

ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων

ανάμεσα στον άνθρωπο με τον έσω άνθρωπο

ανάμεσα στη παναρμόνια τάξη του Δημιουργού. 

Δε ξέρω πότε θα ανοίξω διάλογο ξανά

στην ανηφόρα για το Γολγοθά να λείπουν οι κουβέντες.

Αν ορειβάτη έμπειρο ρωτήσεις το μυστικό για το ανέβασμα

συμβουλή του θα ‘ναι να κρατάς αναπνοές, να μη μιλάς.

Με όσους διάλεξαν λοιπόν να ανέβουν τον ανήφορο

μοιράζομαι το μυστικό.

Αναπνοές και νερό θα χρειαστεί.

Ευάγγελος Θεοδώρου