Ω, σπίτι του Πατέρα
χρόνια παιδικά χαμένων παραδείσων μου
σε σένα τραβώ κουπί
κάθε που ξημερώνει ο ήλιος
μέσα από συμπληγάδες και σειρήνες και Κίρκες
κάθε λογής
εσένα ζητώ σαν ζητά το δεντρί τις ακτίνες
να συνθέσει φαΐ ολάγευστο φως.
Στα μακρινά ταξίδια της επιστροφής
ζωντανεύει εξαίσιος ο έρωτας
για σένα Ιθάκη της καρδιάς μου
Εδέμ ολάνθιστη των ηδονικών μου στεναγμών
νοσταλγία και πόθε μου παντοτινέ…
Ευάγγελος Θεοδώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου