Περί Κρίσεως

Περί Κρίσεως μιλάει σήμερα ο Θεός

και δικαιοσύνης που απονέμεται αδέκαστα,

κρίση που κόβει σαν σπαθί αλεξανδρινό

χωρίζοντας τα ίσια από τ’ ανάποδα

ακονισμένη επάνω σε κόψη 
που Σχέση ονομάζεται.

Σχέση του ενός που πατά τούτη τη γης και τ’ άλλου

σχέση του πλούσιου με το φτωχό κι αντίστροφα

του σπιτονοικοκύρη με τον γείτονα

του φίλου με τον φίλο

του αδερφού με τον αδερφό

του συζύγου με την σύζυγο.

Στον Παράδεισο
με δίδαξε ο ασκητής καλόγερος

μπαίνεις μαζί με άλλους, 
ποτέ μονάχος.

Επάνω εκεί θα μετρηθούμε

επάνω εκεί θα κρίνει ο ένας τα κρίματα του άλλου.
Στο μέτρο της Αγάπης.

Αν έχεις κότσια τράβα τον ανήφορο
αλλιώς τίποτα μη ζητάς.

Λόγος δεν έγινε ποτέ για αμαρτωλούς,

αυτούς άλλωστε αγάπησε με πάθος ο Θεός,

κουβέντα μονάχα έγινε 
για τους «μηδέποτε μετανοήσαντες».

Πόσο αλλιώτικα θα ήταν άραγε γραμμένη η ιστορία

αν κάθε της παράγραφο υπέγραφε κάποιος μετανιωμένος...

Κι αν πεις για τη νηστεία,

μονάχα εκείνη της ψυχής λογίζεται ορθή

καθώς το λέει ο υμνογράφος.

Αποχή από το φαγητό κάνουν κι αυτοί της τηλεόρασης,

αλλοίμονο… 

Ευάγγελος Θεοδώρου