Βαβέλ

         Σαν την πολύχρωμη και πολύβουη αγορά του Han El Halil μοιάζει το ίχνος που άφησε πίσω της η εκλογική αναμέτρηση συμπεριλαμβάνοντας και όλους αυτούς που δεν κατάφεραν να μπουν στη βουλή. Από “Πειρατές” (κίνημα ακτιβιστών κατά της Acta για το διαδίκτυο), ακροαριστερούς, ακροδεξιούς, κεντρώους, ευρωπαϊστές, εθνικιστές, κομμουνιστές, καπιταλιστές, αντιστασιακούς, επαναστάτες. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Κανένας σχηματισμός δεν μπόρεσε να απλώσει τη σκέψη του και το ιδεολογικό του στίγμα επιχειρηματολογώντας και ενσωματώνοντας απόψεις για τα περισσότερα απ’ όσα μπορεί να απασχολούν τον Έλληνα του 21^ου αιώνα. Και έτσι η πέτρα έσπασε σε μικρά μικρά κομμάτια που δύσκολα μπορούν πλέον να δημιουργήσουν ένα ψηφιδωτό.

         Η λέξη Βαβέλ προέρχεται από την εβραϊκή λέξη μπαλάλ και σημαίνει σύγχυση. Η αλληγορία της διήγησης αποκτά ιστορικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας μετά τις χθεσινές βουλευτικές εκλογές που ανέδειξαν εφτά κόμματα ποικίλων ιδεολογικών τάσεων και αποχρώσεων. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως επιτέλους η βουλή των Ελλήνων απέκτησε πολυφωνία αποτυπώνοντας έτσι τις κυρίαρχες τάσεις της κοινωνίας. Πιθανόν, στην περίπτωση που όλοι αυτοί μιλούσαν μια κοινή γλώσσα και μπορούσαν να συνεννοηθούν. Εν προκειμένω, μόνο σύγχυση και ασυνεννοησία προκαλούν. Το σαθρό και χωρίς σχέδιο οικοδόμημα ετοιμάζεται να καταρρεύσει.       

        Αιτία; Η έπαρση, η υπερηφάνεια, το υπέρμετρο και απύθμενο εγώ που δημιούργησε η οικονομική ευμάρεια. Μια κοινωνία σε ξέφρενους ρυθμούς με εφαλτήριο και μέσο το χρήμα, πίστεψε πως μπορεί όλα να τα καταφέρει, να φτάσει εκεί που κανείς ποτέ δεν έφτασε, να αποκαθηλώσει και να στρογγυλοκάτσει στο θρόνο του Θεού. Κι όταν ο πύργος σηκώθηκε ψηλούτσικος κι ατένιζε ένα γύρω, ήρθε η σύγχυση. Δεν ακούμε το διπλανό μας στα δυο μέτρα (γιαυτό ούρλιαζε ο πρόεδρος της Χρυσής Αυγής στη συνέντευξη τύπου;), δεν καταλαβαίνουμε τη γλώσσα του - ούτε καν εκείνη του σώματος, και το οικοδόμημα άρχισε να γέρνει επικίνδυνα σαν τον πύργο της Πίζας. Εκείνος παρόλα τα κουσούρια του, έμεινε ορθός κάνοντας το γύρο του κόσμου μέσα από καρποστάλ και γράμματα. Ο δικός μας θα μείνει όρθιος;

         Χρόνια τώρα - τα διπλά και παραπάνω απ’ όσα έχω προλάβει να ζήσω - η ελληνική κοινωνία τσακώνεται σε ξένο αχυρώνα. Για ξένες ιδεολογίες, για ξένη μουσική, για ξένα φαγητά, για ξένες γλώσσες, για ξένους ανθρώπους. Ένα παιχνίδι διχασμού που υπηρέτησε ευχαρίστως και βλακωδώς ο ελληνικός λαός αφήνοντας πίσω του νεκρούς, πληγωμένους και τραύματα που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.

              Ο σεισμός της Κυριακής είναι βέβαιο πως έκανε τα πράγματα να μετακινηθούν. Αντί διαπληκτισμών για το ποιος προκάλεσε ή προέβλεψε το σεισμό, καλό είναι να βγούμε τρέχοντας όλοι έξω και να καταπιαστούμε να διορθώσουμε τις ζημιές. Ως μια παρέα, ως Έλληνες. Διεκδικώντας τη ζωή που μας ανήκει ας πετάξουμε από πάνω μας τις πολύχρωμες φορεσιές και ας ντυθούμε με τη στολή της πατρίδας για “να σώσουμε οτιδήποτε αν σώνεται”. Να βοηθήσουμε τους τραυματισμένους συμπολίτες μας και να σχεδιάσουμε το αύριο σε βάσεις παλιές. Γνήσια ρωμαίικες, γνήσια Ελληνικές. Μακριά από “πατριωτικές” φαντασιώσεις και οικονομικές ουτοπίες. Ελπίζω πως αντί να σκοτωθούμε μεταξύ μας, να τα βάλουμε με τον εαυτό μας που μας έφερε μέχρι εδώ και με αυτούς που μας έσπρωξαν ανελέητα στο γκρεμό. Αλλιώς θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος η Βαβέλ…

Ευάγγελος Θεοδώρου

δημοσιεύτηκε στο apela.gr, 9.5.2012